تعیین عوامل موثر بر قند خون ناشتای بیماران مبتلا به دیابت نوع دو در طول زمان با به کارگیری توابع مفصل

زمینه و هدف: از ویژگی های بارز یک مطالعه طولی این است که آزمودنی ها در طول زمان به طور مکرر اندازه گیری می شوند. در مقابل مطالعات طولی، مطالعات مقطعی قرار می گیرند که در آن ها برای هر آزمودنی فقط یک مشاهده به دست می آید. هدف اصلی این مطالعه، به کار بردن توابع مفصل برای مدل بندی وابستگی درون آزمودنی ها در طول زمان است. روش کار: در این مطالعه طولی از اطلاعات ثبت شده بیماران مبتلا به دیابت نوع دو در بیمارستان لولاگر تهران استفاده شد. اطلاعات بیمارانی که حداقل دو مرتبه طی سال های 1385 تا 1390 به بیمارستان مراجعه داشتند، ثبت شد. عوامل موثر بر قند خون ناشتای بیماران با مدل رگرسیون و بکار گیری توابع مفصل تعیین شد. انتخاب تابع مفصل با استفاده از نمودار p-p مانده های تابع مفصل صورت گرفت. برازش مدل به وسیله نرم افزار r انجام شد. یافته ها: در این مطالعه فقط سه متغیر کمکی معنی دار بودند. متغیرهای سیگار کشیدن (001/0>p)، پیشینه خانوادگی (001/0>p) و مدت ابتلا به بیماری(001/0>p) اثر معنی دار مثبتی بر میزان قند خون داشتند. متغیر کمکی مدت ابتلا به بیماری با برآورد ضریب 003/0 ، نشان دهنده این بود که مقادیر مورد انتظار میزان قند خون ناشتا، به شرط ثابت ماندن سایر متغیرها ، با افزایش مدت ابتلا به بیماری در طول زمان افزایش می یابد. نتیجه گیری: علاوه بر تعیین عوامل خطر میزان قند خون ناشتا، نشان داده شد که استفاده از تابع مفصل یک روش مناسب برای تحلیل داده های طولی و مدل بندی همبستگی بین داده ها است